Punkt topnienia lutów dla platyny1 musi być dość wysoki, aby uzyskać możliwie trwałe i mocne złączenie tego metalu. W skład lutów platynowych wchodzą najczęściej złoto, srebro, miedź, pallad oraz platyna. Przy sporządzaniu wyrobów platynowych wszędzie, gdzie to tylko jest możliwe, wskazane jest zgrzewanie platyny w płomieniu tlenowym, tj. łączenie poszczególnych części wyrobów bez użycia lutu.
Luty 1 i 2 wymienione w tabeli używane są do lutowania wyrobów platynowych. Luty 3 i 4 są to luty reperacyjne dla platyny i palladu, wreszcie luty 5 i 6 służą do lutowania niskopróbnych stopów platyny i palladu.
