Kategoria: Oznakowanie srebra

Przez cały XVII w. złotnicy tutejsi należeli do wspólnego cechu ze stolarzami, a samodzielne bractwo założyli dopiero w 1699 r. Przetrwało ono z pewnymi zmianami do 1868 r. Ordynacja cechowa z 1699 r. przewidywała obróbkę … Czytaj dalej . . .

Złotnictwo kwitło tu najbujniej w dobie renesansu, jednakże samodzielny cech złotników powstał dopiero w 1685 r. Podupadł on w końcu XVIII w., ale mimo nie najlepszej kondycji egzystował jeszcze w XIX stuleciu. Znak miejski Jawora … Czytaj dalej . . .

Złotnicy tutejsi należeli do cechu w Nysie. Znak miejski, jaki bili obok swych imienników, powtarzał herb miasta — trzy winne grona i trzy noże do pielęgnacji winorośli ułożone promieniście.

Rysunki i datowanie znaków wg Hintzego … Czytaj dalej . . .

Złotnictwo głogowskie okres świetności — tak pod względem rangi wyrobów jak i liczby majstrów — przeżywało w dobie renesansu i baroku. Aż dziw, że cech złotniczy powstał w Głogowie dopiero u schyłku XVII w., kiedy … Czytaj dalej . . .

Był to ośrodek złotniczy legitymujący się nie tylko bardzo wysoką rangą artystyczną ale i niezmiernie płodny. Żeby nie być gołosłownym przypomnę, że srebra gdańskie można spotkać obficie rozproszone w całym dorzeczu Wisły aż po rzeszowszczyznę. … Czytaj dalej . . .

Miasto założone w pierwszej połowie XIII w. przez Krzyżaków i opatrzone zamkiem, było ważnym portem handlowym. Wiek XIV przynosi rozkwit handlu i rzemiosła, a w 1385 r. odnajdujemy pierwszą, wzmiankę o istniejącym tu cechu złotniczym1. … Czytaj dalej . . .

Cech złotniczy powstał tu w 1574 r., a przestał istnieć w czasie wielkiej zarazy w 1633 r. i nigdy więcej już się nie odrodził. W późniejszych czasach nieliczni złotnicy należeli do cechu w Świdnicy. Przepisy … Czytaj dalej . . .

Niewielka grupa tutejszych złotników działała w oparciu o dwór książęcy, który rezydował w Dobroszycach na przełomie XVII i XVIII w. Własnego cechu nigdy nie wytworzyli i należeli do bractwa w Oleśnicy. Wyroby swoje cechowali znakiem … Czytaj dalej . . .

O złotnikach działających w tym mieście nie posiadamy żadnych szerszych informacji, założyć jednak można, że w miejscu, gdzie rezydowała kapituła kolegiacka diecezji warmińskiej zawsze istniały zamówienia na argentaria, dając zatrudnienie pewnej ilości majstrów. Znak miejski … Czytaj dalej . . .

Nieliczni tutejsi złotnicy należeli do cechu w Legnicy. Na początku XVIII w. używano tu do znakowania wyrobów srebrnych cechy miejskiej powtarzającej herb miasta — trojwieżową bramę. Podobieństwo tego znaku do licznych, innych cech miejskich mających … Czytaj dalej . . .