Rtęć
Symbol chemiczny Hg.
Masa atomowa 200,59.
Gęstość g/cm³ 13,53.
Temperatura topnienia -38,83°C.
Temperatura wrzenia 356,9°C.
Do metali szlachetnych zalicza się również rtęć Jedyny pierwiastek metaliczny ciekły w zwykłej temperaturze. Metal ten znany był już w starożytności, gdyż wzmianki o nim spotykamy u Arystotelesa (350 lat p.n.e.). Rtęć w małych ilościach występuje w stanie rodzimym, głównie jednak otrzymuje się ją z cynobru (siarczek rtęci, czerwony minerał), którego największe złoża znajdują się we Włoszech, Słowenii (Idrija) i w Hiszpanii (Almaden). Rtęć zestala się w temperaturze -38,9°C. Pary rtęci są bardzo szkodliwe dla zdrowia. Rozcieńczony kwas solny i siarkowy w warunkach zwykłych na nią nie działają; w kwasie azotowym i gorącym kwasie siarkowym łatwo rozpuszcza się.
Rtęć rozpuszcza inne metale, z wyjątkiem żelazowców i platynowców. Metaliczna rtęć używana jest do napełniania termometrów i innych przyrządów fizycznych oraz jako materiał do sporządzania kontaktów elektrycznych.
W pracowni złotniczej rtęć znajduje zastosowanie przy pozłacaniu ogniowym i galwanotechnicznym do ortęciowania przedmiotów mosiężnych. Ze związków rtęci najbardziej znany jest siarczek rtęciowy cynober (cenna czerwona farba), chlorek rtęciawy (kalomel — środek przeczyszczający) oraz chlorek rtęciowy (sublimat — używany w medycynie jako antyseptyk.