Najstarszą metodą chemiczno-metalurgiczną, ściśle związaną z historią stopów złota i srebra, jest badanie na kamieniu probierczym. Metoda ta nie wymaga kosztownych urządzeń ani nie zabiera wiele czasu, pozwalając w każdej chwili na dokonanie czynności najbardziej odpowiedzialnej i ważnej, jaką jest oznaczenie próby metalu szlachetnego. Badanie na kamieniu ma również i tę zasadniczą zaletę, że zupełnie nie niszczy przedmiotów poddanych próbie; dlatego też metoda ta znalazła szerokie zastosowanie w złotnictwie i w urzędach probierczych wszystkich państw. Opracowano również metody badania różnorodnych stopów złota białego, platyny i palladu.
Dokładność badanie stopu metali szlachetnych na kamieniu probierczym zależy od:
1. próby i ilości składników stopowych,
2. poprawności wykonania narysów,
3. ilości posiadanych iglic,
4. jakości kamienia probierczego,
5. jakości cieczy probierczych,
6. czasu trawienia narysów,
7. oświetlenia stanowiska badania,
8. wprawy i praktyki badającego.
Dokładność badania nie jest jednakowa dla wszystkich metali. Najlepsze wyniki dla złota otrzymuje się w granicach próby od 0,500-0,700, gdzie tolerancja błędu wprawnego pracownika nie powinna przekraczać 0,005; dla platyny tolerancja błędu wynosi około 0,010; dla srebra 0,010-0,030, a więc jest to dokładność wystarczająca dla celów praktycznych.
Do przeprowadzenia badania na kamieniu probierczym potrzebne są następujące środki pomocnicze: kamień probierczy, iglice probiercze i ciecze probiercze.