W celu usunięcia emalii pokrywa się ją mieszaniną równych ilości azotanu potasowego, soli kuchennej i ałunu, po czym dobrze wyżarza, a następnie szybko studzi w zimnej wodzie, co powoduje całkowite odpadnięcie emalii. Ponieważ jednak przy większych powierzchniach krytych emalią tale gwałtowne studzenie może stać się przyczyną zdeformowania przedmiotu, stosuje się trawienie emalii kwasem fluorowodorowym, rozcieńczonym wodą w stosunku 1:3. Trawienie to przeprowadza się w miseczkach ołowianych, pod dobrym wyciągiem. Należy przy tym pracować w gumowych rękawiczkach, gdyż kwas fluorowodorowy powoduje ciężkie i trudno gojące się rany. Od czasu do czasu przedmiot należy wyjąć z miseczki, opłukać wodą i przedrapać drucianą szczotką, co znacznie przyspiesza rozpuszczenie emalii. Po usunięciu szkliwa przedmiot dokładnie płucze się najpierw w gorącej, a później w zimnej wodzie.
Złom metali szlachetnych należy zawsze przed topieniem możliwie najdokładniej oczyścić z emalii, gdyż złoto po stopieniu razem z emalią przejmuje z niej część ołowiu, powodując całkowitą niezdatność takiego stopu do obróbki mechanicznej.