Metoda kadmowa, zwana również metodą Ballinga, polega na oznaczeniu złota w jego stopach przez inkwartowanie tych stopów kadmem zamiast srebra. Dla wykonania oznaczenia nie potrzeba pieca kupelacyjnego, dlatego też — zwłaszcza odkąd w metodzie tej zastąpiono trujący cyjanek potasu mieszaniną chlorków potasu i litu — metoda ta powinna znaleźć szersze zastosowanie w pracowniach złotniczych.
Do oznaczenia odważa się 0,250 g badanego stopu i zawija w cienko wywalcowaną blaszkę kadmu.
Ciężar blaszki kadmowej winien być mniej więcej 2,5 raza większy od zawartości złota w badanej próbce.
Następnie odważa się 1 g chlorku litowego oraz 1 g chlorku potasu. Obydwa te związki chemiczne należy przed odważeniem dokładnie sproszkować w moździerzu porcelanowym, gdyż wtedy stapiają się równomiernie i bez pryskania powodowanego wydzielaniem się z nich zaadsorbowanej wody.
Do małego tygielka porcelanowego wsypuje się nieco chlorku litowego, na warstwie tej umieszcza się odważoną i zawiniętą w kadm próbkę, dosypuje resztę chlorku litowego oraz odważony chlorek potasowy. Tygielek, umieszczony w trójkącie porcelanowym na trójnogu żelaznym, ogrzewa się słabym, nie świecącym płomieniem zwykłego palnika gazowego. Po niedługim czasie chlorki stapiają się, a równocześnie stapia się kadm z zawiniętą próbką złota, tworząc ziarno na dnie tygielka. Gdy na powierzchni ziarna utworzą się banieczki parującego kadmu, tygielek ujmuje się w szczypce i ostrożnie nim potrząsa, aż utworzy się jednolite kuliste ziarno. Po stopieniu i ochłodzeniu tygielek przenosi się do zlewki szklanej z gorącą wodą, w której rozpuszcza się stopiona masa chlorków, a pozostaje ziarno stopionego z próbką kadmu. Ziarno to po przemyciu wodą gotuje się w kolbce szklanej w kwasie azotowym o c. wł. 1,20, a drugi raz w tymże kwasie o c. wł. 1,30. Po wygotowaniu pozostaje ziarno zawierające tylko złoto; przemywa się je dokładnie gorącą wodą destylowaną, suszy, żarzy w miseczce lub w tygielku szamotowym i po ostudzeniu waży. Ciężar ziarna pomnożony przez 4 daje próbę złota w badanym stopie.
Metody tej nie można stosować do badania próby złota w stopach zawierających cynę lub większe ilości niklu. Dokładność oznaczeń uzyskanych tą metodą waha się w granicach od 0,001-0,004, a więc jest wystarczająca, by zalecić ją do użytku w pracowni złotniczej.