W ten sam sposób miareczkuje się roztwór badanego srebra, dodając ostrożnie po jednej kropli rodanku, zwłaszcza przy końcu miareczkowania, gdy czerwone zabarwienie znika coraz trudniej. Dodawanie rodanku trwa aż do chwili, gdy roztwór uzyska barwę taką samą, jaką posiada standard. Odczytana na biurecie ilość mililitrów zużytego rodanku amonowego, pomnożona przez 2 i podzielona przez 100, daje próbę srebra w badanym stopie.
Jeżeli jednak roztwór rodanku amonowego nie posiada stężenia wyżej podanego, do otrzymanego wyniku ze zmiareczkowania badanego stopu należy wprowadzić poprawkę. Próbę wtedy oblicza się następująco:
Na zmiareczkowanie standardu do właściwej barwy zużyto nie 40 ml, lecz tylko 39,7 ml, czyli o 0,3 ml za mało; na miareczkowanie badanego stopu srebra zużyto 38,4 ml.
próba stopu = (38,4 + 0,3) / 100 = 0,774
Jeżeli zaś na zmiareczkowanie standardu zużyto np. 40,2 ml rodanku, wtedy próba tego stopu wynosi:
(38,4 — 0,2) • 2 / 100 = 0,764
Przy bardzo niskiej zawartości srebra w badanym stopie poprawkę oblicza się nieco inaczej; np. na zmiareczkowanie standardu zużyto 39,7 ml rodanku; na zmiareczkowanie badanego stopu tylko 21,0 ml; rzeczywistą próbę oblicza się z proporcji:
39,7 : 40 = 21 : x
x = 21,15
Liczba ostatnia pomnożona przez 2, a następnie iloczyn podzielony przez 100, da właściwą próbę srebra 0,423.
Jeżeli badany stop srebra posiada bardzo niską próbę (ok. 0,250), otrzymane wyniki są mniej pewne, gdyż duża ilość miedzi przeszkadza w dokładnym rozpoznaniu końca miareczkowania. W takich przypadkach dodaje się czystego srebra do badanej próbki, a po zmiarecz-kowaniu od otrzymanego wyniku odejmuje się ilość dodanego srebra.
Metodą Charpentiera-Volharda nie można oznaczać próby srebra w stopach zawierających pallad, kobalt, nikiel i rtęć.
Otrzymany rodanek srebra przerobić można na srebro metaliczne albo przez redukcję formaldehydem w roztworze alkalicznym, albo też przez przemianę rodanku w chlorek srebra przez wygotowanie w kwasie solnym z dodatkiem kwasu azotowego i następnie przez redukcję chlorku srebra cynkiem.
Do oznaczania srebra stosuje się także m e t o d ę potencjometryczną. Jest to metoda objętościowa, polegająca na rozpuszczeniu próbki srebra w roztworze kwasu azotowego i zmiareczkowaniu uzyskanego roztworu miarowanym roztworem bromku potasu, stosując potencjometryczne wskazanie punktu równoważnikowego.