Elektrolit, czyli kąpiel złota, jest bardzo wrażliwy na wszelkie zanieczyszczenia. Im więcej złota rozpuszcza się i wydziela na katodzie, tym więcej przechodzi do elektrolitu miedzi, platyny i palladu, które prawie zawsze znajdują się na anodzie. Aby zanieczyszczenia te pozostały bez wpływu na czystość wydzielającego się na katodzie złota, zawartość platyny w elektrolicie nie może wzrosnąć powyżej 140 g, a palladu do 70 g w 11 kąpieli—przy gęstości prądu wynoszącej 900 A/m2. Inne metale (np. miedź, żelazo, glin) wpływają również znacznie na zwiększenie gęstości elektrolitu i spowodować mogą zanieczyszczenie złota.
W celu uwolnienia elektrolitu od tych zanieczyszczeń odparowuje się go do sucha, a później rozcieńcza wodą destylowaną albo też oziębia i po wykrystalizowaniu ołowiu usuwa się osad mechanicznie.
Poddawane rafinacji elektrolitycznej stopy złota nie powinny w zasadzie zawierać srebra więcej niż 6% oraz ołowiu więcej niż 10%, gdyż tak w jednym, jak i drugim przypadku tworzą się na anodzie osady przeszkadzające normalnemu przebiegowi rafinacji przez powodowanie wydzielania się chloru na anodzie. Nie przeszkadza natomiast rafinacji dochodząca nawet do 12% zawartość platyny w stopie. W czasie elektrolizy platyna i pallad przechodzą do roztworu w postaci związków PtCl2 i PdCl2, które pod wpływem tlenu z powietrza utleniają się na PtCl4, a w przypadku palladu na PdCl4. Bezsrebrowe stopy złota monetarnego, zawierające tylko ok. 10% miedzi, w zasadzie dają się rafinować elektrolitycznie, jednak im więcej zawierają one domieszek rozpuszczających się w elektrolicie, tym częściej dodawać trzeba do kąpieli chemicznie rozpuszczonego czystego złota. Równocześnie elektrolit szybko się zanieczyszcza i zagęszcza, co zmusza do częstej zmiany kąpieli, niekiedy już po jednym dniu.
W przypadku zawartości srebra w anodzie większej niż 6% można prowadzić rafinację, lecz należy znacznie zwiększyć gęstość prądu, a tworzącą się na anodzie warstwę chlorku srebra należy od czasu do czasu zeskrobywać mechanicznie. Czynność ta jest jednak bardzo kłopotliwa, gdyż wymaga częstego wyjmowania anod z kąpieli. Zawartość srebra w żadnym wypadku nie może przekroczyć 15%, gdyż wtedy tworzącego się chlorku srebra nie da się usunąć mechanicznie i rozpoczyna się wywiązywanie na anodzie chloru, co uniemożliwia prowadzenie rafinacji.