Stopiona ze srebrem miedź odciąga ze stopionego srebra tlen, tworząc tlenek miedziawy, którego powstaje tym więcej, im dłużej trwa proces topienia. Z tego też powodu stopienie miedzi ze srebrem zapobiega „praskaniu”. Powstały jednak tlenek miedziawy działa szkodliwie na stopy srebra, gdyż jest to związek bardzo twardy i kruchy. W wysokopróbnych stopach srebra (powyżej próby 0,935) tworzy się tlenek miedziowy CuO.
Przy stapianiu zatem srebra z miedzią zawierającą dużo tlenku miedziawego albo też gdy stapianie odbywa się zbyt długo, wewnątrz stopu powstają puste miejsca wypełnione tlenem lub wydziela się tlenek miedziawy, występujący w stopie w postaci pasów czy też siatki. Stop taki przy walcowaniu i żarzeniu tworzy w miejscach pustych wzdymki; wydzielony w postaci siatki tlenek miedziawy jest przyczyną tworzenia się nierówności blachy przy walcowaniu, a wydzielony w postaci pasów powoduje powstanie niebieskich plam przy polerowaniu.
Aby uniknąć sporządzania złych stopów, topienie należy wykonywać pod pokrywą węgla drzewnego. Topienie nie powinno trwać długo, a stop srebrowo-miedziowy przed odlaniem powinien zostać odtleniony silnym środkiem odtleniającym, jak np. fosforek miedzi, brąz magnezowy lub brąz krzemowy. Na 1 kg stopu sporządzanego z czystych metali dodaje się 1 g fosforku miedzi 10-procentowego; przy przetapianiu złomu srebra należy na każdy kilogram stopu dodać 5-10 g środka odtleniającego.
Za najbardziej właściwą temperaturę odlewu należy uznać 1100°C. Odlewanie w formy przeprowadza się bez zachowania szczególnej ostrożności. Przy sporządzaniu stopów, które mają być poddane obróbce mechanicznej, odlew należy wykonać przy niezbyt wysokiej temperaturze, a formę wypełniać wolno, aby uniknąć sfalowania zlewka.