Rozróżnia się trzy sposoby barwienia metali:
1. Barwienie chemiczne, które polega na tym, że pod wpływem odpowiednich związków chemicznych zmienia się powierzchnia metalu, tworząc niekiedy barwny związek chemiczny, lub też uzewnętrznia się właściwa barwa czystego metalu.
2. Barwienie galwaniczne, tj. barwienie za pomocą prądu elektrycznego w odpowiednich kąpielach.
3. Barwienie mechaniczne, tj. lakierowanie lub też rozprowadzenie po powierzchni metalu barwnych ciał sproszkowanych i umocowanie ich na powierzchni za pomocą odpowiedniego środka wiążącego.
W obróbce metali szlachetnych znalazły zastosowanie wszystkie wymienione sposoby barwienia. Najczęściej jednak do niedawna stosowane było barwienie chemiczne; obecnie bierze nad nim górę barwienie galwaniczne, jako znacznie prostsze w wykonaniu i bardziej higieniczne.
W czasie obróbki złoto traci swą piękną barwę i połysk, pokrywając się po żarzeniu warstwą tlenku miedzi. Zanieczyszczenie to usuwa się przez wygotowanie przedmiotu na parownicy porcelanowej w roztworze kwasu siarkowego lub azotowego w wodzie (w stosunku 1:1). Niekiedy przedmioty przed wyżarzeniem matuje się piaskiem, przez co po wygotowaniu otrzymuje się powierzchnię jednostajnie matową. Stopy złota z miedzią należy wygotowywać w kwasie siarkowym, który rozpuszcza tlenek miedzi; natomiast stopy złota ze srebrem i miedzią lepiej jest wygotowywać w wolnym od chloru kwasie azotowym.
Jeżeli rodzaj przedmiotu nie pozwala na żarzenie, przed wygotowaniem w kwasie należy go dobrze wygotować w ługu sodowym. Przedmioty złote gotuje się w kwasie tak długo, aż uzyskają żądaną barwę.