Oznaczenie zawartości srebra w stopach metodami analizy miareczkowej daje nie tylko dokładniejsze wyniki niż metoda kupelacyjna lub nawet wagowa, lecz przede wszystkim można je wykonać w czasie bardzo krótkim i przy zastosowaniu prostego wyposażenia laboratoryjnego. Z tych powodów metody miareczkowe znalazły szerokie zastosowanie w probiernictwie.
Istnieją dwie metody oznaczania srebra sposobem miareczkowym, czyli mokrym:
1. metoda Gay-Lussaca polegająca na strąceniu chlorku srebra z roztworu srebra w kwasie azotowym za pomocą empirycznego roztworu soli kuchennej, przy czym koniec reakcji następuje z chwilą, kiedy osad przestaje się wydzielać;
2. metoda Charpentiera-Volharda polegająca na tym, że roztwór srebra w kwasie azotowym zaprawia się ałunem żelazowo-amonowym jako wskaźnikiem, a później rodankiem amonowym NH4CNS lub potasowym KCNS, który powoduje wydzielenie się całej ilości srebra w postaci rodanku srebra; przy czym koniec reakcji, czyli najmniejszy nadmiar jonów CNS, objawia się wystąpieniem czerwonego zabarwienia powstającego rodanku żelazowego Fe(CNS)3.
Metoda Gay-Lussaca wymaga dużej wprawy i odpowiedniej aparatury dla dokładnego przeprowadzenia, natomiast niezwykle prosta w wykonaniu i nie wymagająca specjalnych urządzeń jest metoda Charpentiera-Volharda.