Kwaśny winian potasu
Kwaśny winian potasu zwany bywa zazwyczaj kamieniem winnym (cremor tartari). Jest to biały krystaliczny proszek, trudno rozpuszczalny w wodzie. W złotnictwie używany jest przy stapianiu metali szlachetnych.
Metafosforan sodu
Metafosforan sodowy, podobnie jak boraks, w stanie ciekłym rozpuszcza w sobie tlenki metali. Ponieważ w wysokiej temperaturze łatwo się topi, używany jest wówczas, gdy lutowanie przeprowadza się bardzo trudno spływającym lutem twardym. Ponieważ metafosforan sodu zawiera wodę krystalizacyjną, która szkodliwie wpływa na lutowanie, należy go przed użyciem albo dobrze podgrzać, albo trzymać w miejscu suchym na powietrzu, aż się rozpadnie na proszek; proszku tego można używać do lutowania.
Nadtlenek wodoru
Nadtlenek wodoru jest to znana powszechnie woda utleniona; 30-procentowy roztwór wody utlenionej nosi nazwę perhydrolu. Jest to bezbarwny płyn, który w stanie stężonym tworzy białe plamy na skórze, działając na nią żrąco. Używany bywa do redukcji złota z roztworów alkalicznych. W rozcieńczeniu 3-procentowym działa dezynfekująco na rany.
Salmiak NH4C1
Salmiak jest to chlorek amonu. Otrzymuje się go jako produkt uboczny przy fabrykacji gazu świetlnego oraz syntetycznie. W handlu znajduje się w postaci krystalicznej. Roztwór wodny salmiaku używany jest do strącania platyny z jej roztworów w postaci żółtego związku chloroplatynianu amonowego. Używany jest również jako środek zapobiegawczy przeciw utlenianiu się metali przy lutowaniu miękkim. Stanowi główny składnik przeróżnych past do czyszczenia i lutowania metali.
Siarczan żelazawy FeS04
Siarczan żelazawy znany jest w handlu pod nazwą koperwasu żelaznego. Otrzymuje się go przez częściowe wyprażenie pirytu. W handlu znajduje się w postaci jasnozielonych kryształów. Wietrzejąc pokrywa się warstwą zasadowego siarczanu żelazawego. W pracowni złotniczej stosowany jest przy rafinacji metali szlachetnych w celu wydzielania złota z jego roztworów. Użyty w tym celu siarczan żelazawy nie powinien zawierać zawiesiny nierozpuszczalnej; gdy roztwór zabarwiony jest na żółto i posiada mętną zawiesinę, należy dodać kilka kropli kwasu siarkowego lub solnego aż do zupełnego wyklarowania się cieczy.
Stop potażu i siarki K2S4 (wątroba siarczana)
Mieszaninę tę, składającą się z wielosiarczków potasu oraz siarczanu i tiosiarczanu potasu, otrzymuje się przez stapianie potażu z siarką. Używana jest do „starzenia” lub tzw. „oksydowania” wyrobów srebrnych.
Tlenek żelazowy Fe2O3 (żelazna czerwień)
Ciało to w handlu nazywane jest również czerwienią wenecką lub caput mortuum. Otrzymuje się go z roztworów utlenionych siarczanu żelazawego przez strącenie wapnem. Znacznie czyściejszą czerwień otrzymuje się podczas suchej destylacji zasadowego siarczanu żelazawego. Czerwień żelazna jest doskonałym środkiem do polerowania metali szlachetnych.
Trójchloroetylen C2HCl3
Ten związek organiczny popularnie nazywa się triklorem lub tri. Jest to płyn niepalny, rozpuszczający wszelkie tłuszcze i żywice. Bywa używany do odtłuszczania przedmiotów przed galwanicznym platerowaniem oraz barwieniem.