Złoto z kąpieli galwanicznych najlepiej strąca się sproszkowanym cynkiem. Wydzielony metal odsącza się, przemywa, rozpuszcza w wodzie królewskiej, a później strąca czysty metal jedną z metod opisanych przy rafinacji złota.
Niektóre przepisy zalecają wydobycie złota z kąpieli galwanicznych przez odparowanie roztworu do sucha, zmieszanie pozostałości z kal-cynowaną sodą i proszkiem węgla drzewnego i stopienie w tyglu szamotowym, przez co otrzymuje się na dnie tygla kulkę metalicznego złota. Ta, na pierwszy rzut oka prosta i łatwa metoda, w rzeczywistości jest trudna i nieprzyjemna w wykonaniu. Przyczyną tego jest duża ilość cieczy do odparowania (co jest kosztowne) oraz duża pozostałość po odparowaniu, zawierająca niewielkie ilości złota i srebra. Pozostałość ta źle się stapia i łatwo może z tygla wykipieć, co jest przyczyną, że obecnie metody tej się nie stosuje.
Stare kąpiele galwaniczne srebrne rozcieńcza się 6-krotnie wodą i dodaje kwasu solnego, co powoduje wydzielenie się srebra w postaci chlorku srebra. Całą tę czynność należy wykonać pod dobrym wyciągiem, gdyż pod wpływem kwasu solnego z kąpieli galwanicznej wydziela się silnie trujący gaz, cyjanowodór, zwany kwasem pruskim. Wydzielony chlorek srebra po dokładnym przemyciu odsącza się i przerabia jedną z metod opisanych przy rafinacji srebra.