Stopy złota o zawartości srebra powyżej 5% inkwartuje się srebrem tak, aby stosunek złota do srebra w stopie wynosił 1:2,5. Po zinkwartowaniu stop granuluje się przez wylanie go cienkim strumieniem z tygla do wysokiego naczynia wypełnionego wodą. Zgranulowany stop umieszcza się w parownicy porcelanowej w łaźni wodnej lub piaskowej i działa się nań kwasem azotowym o c. wł. 1,20.
Kwas azotowy rozpuszcza srebro oraz domieszkę innych metali znajdujących się w stopie, a na dnie parownicy pozostaje nie rozpuszczone złoto w postaci grudek lub brązowego szlamu. Roztwór odlewa się do osobnego naczynia do przeróbki na srebro, a osad złota kilkakrotnie przemywa się gorącą wodą. Przemywanie należy uważać za ukończone wtedy, gdy dodana do wody po przemyciu kropla kwasu solnego nie daje białego zmętnienia, pochodzącego od chlorku srebra. Gdy ukaże się białe zmętnienie, przemywanie należy prowadzić dalej. Po zupełnym przemyciu szlam złoty odsącza się, suszy, przenosi do tygla i topi z dodatkiem boraksu. Próba otrzymanego w ten sposób złota waha się w granicach od 0,980 do 0,998. Aby uzyskać czyste złoto, szlam złoty rozpuszcza się w wodzie królewskiej i przerabia dalej, jak omówiono wyżej.
Rafinacja stopów złota ze srebrem za pomocą kwasu azotowego jest sposobem bardzo prostym i łatwym. Jeżeli jednak stopy takie zawierają większą ilość miedzi, zużywa się zbyt wiele kwasu azotowego (na rozpuszczenie pewnej ilości miedzi zużywa się prawie 5-krotnie więcej kwasu azotowego niż na rozpuszczenie tej samej ilości srebra). Z tej przyczyny sposób ten jest dość kosztowny i stosowany bywa do rafinacji mniejszych ilości złota, do wagi 0,5 kg. Do rafinacji złota na większą skalę stosuje się tzw. afinację.
Jak wykazał inż. A. Hackl, przy rafinacji stopów złoto-srebrowych za pomocą kwasu azotowego następuje strata w zlocie wynosząca ok. 0,2%, spowodowana rozpuszczeniem się złota w tworzącym się kwasie azotawym. Straty tej można w zupełności uniknąć przez dodanie 1 % alkoholu metylowego do kwasu azotowego.
Na otrzymany z rafinacji roztwór azotanów srebra i miedzi działa się naprzód solą kuchenną, a następnie kwasem solnym w celu wydzielenia srebra, które strąca się w postaci białego, serowatego osadu chlorku srebra. Po przemyciu chlorek ten przerabia się na czyste srebro jedną z metod dalej opisanych. Miedź zaś strąca się żelazem.