Jeżeli na spinkach prądowych stwierdzi się znaczne podniesienie napięcia prądu (np. do 3 woltów lub nawet wyżej), oznacza to, że albo anody są bardzo zgryzione, albo też pokryły się warstwą utrudniającą przewodnictwo prądu. Tak w pierwszym, jak i w drugim przypadku zestaw elektrod należy wyjąć z kąpieli i albo zmienić anody, albo też zeskrobać mechanicznie warstwę utrudniającą przewodnictwo. Otrzymane srebro — po przemyciu i wysuszeniu — stapia się w tyglach grafitowych i odlewa w sztaby lub też najczęściej granuluje. Przy właściwie przeprowadzonej rafinacji próba srebra wynosi 999,5/1000, a nawet wyżej.
Przeróbka szlamu anodowego. Szlam anodowy—jak już wyżej wspomniano — zawiera obok małych ilości miedzi i srebra przede wszystkim złoto, platynę i platynowce, które przeszły tutaj w całości z rozpuszczonej anody. Woreczki zawierające szlam — po odpięciu z anod—przemywa się gorącą, destylowaną wodą, a później wypróżnia na parownicę porcelanową. W parownicy tej wygotowuje się szlam w kwasie azotowym o ciężarze właściwym 1,2, przez co usuwa się z niego całkowicie srebro i miedź. Po przesączeniu osad przemywa się gorącą wodą. Gdy szlam zawiera dużo złota, woreczek spala się po przemyciu, a otrzymany popiół łączy się z resztą szlamu, unikając w ten sposób straty złota. Szlam przerabia się na czyste metale drogą chemiczną —jak to już podano przy rafinacji stopów złota — lub też stapia się go i poddaje elektrolizie metodą Wohlwilla.
Przeróbka zużytego elektrolitu. Gdy elektroliza srebra jest właściwie prowadzona i kontrolowana, zawartość miedzi w elektrolicie może dojść do 150 g w 1 l roztworu, nie powodując zanieczyszczenia wydzielającego się na katodzie srebra. Zwykle elektrolit wymienia się, gdy zawartość miedzi w kąpieli osiągnie 80-100 g na 1 l elektrolitu. W kąpieli znajduje się jeszcze prócz miedzi ok. 1-2% srebra oraz taka sama ilość wolnego kwasu azotowego. W celu usunięcia srebra cementuje się je za pomocą miedzi. W tym celu w kąpieli zawiesza się blachy miedziane o grubości 2 mm; po 3-4 godzinach cała ilość srebra wydziela się, opadając na dno szuflady znajdującej się w wannie. Strącenie jest zupełne, gdy kropla kwasu solnego nie strąca z elektrolitu białego osadu chlorku srebra. Otrzymane srebro zużywa się do sporządzenia świeżego elektrolitu. Znajdujące się w elektrolicie znaczne ilości miedzi wydobywa się albo przez cementację żelazem, albo też metodą elektrolityczną.