Chlorek cynawy
Chlorek cynawy jest związkiem chemicznym, tworzącym niewielkie białe igły krystaliczne, łatwo rozpuszczalne w wodzie. Po dodaniu do roztworu chlorozłocianu sodowego roztworu chlorku cynawego następuje redukcja, której wynikiem jest wydzielanie się czystego złota metalicznego. Powstający równocześnie chlorek cynowy pod działaniem wody ulega hydrolizie i strąca się koloidalny kwas cynowy z rozproszonym w nim złotem koloidalnym. Silnie zabarwiony osad nazywa się purpurą Kasjusza. Osad ten, zależnie od rozdrobnienia złota, przybiera różne barwy, umożliwiając wykrycie najmniejszych ilości złota w jego roztworach.
Chlorek cynku ZnCl2
Chlorek cynku jest powszechnie używaną najlepszą lutówką; znajduje zastosowanie zwłaszcza do lutowania blachy cynkowej i pocynkowanej, gdyż rozpuszcza warstwę tlenków, pokrywającą lutowane metale. Sól tę sporządza się przez rozpuszczenie blachy cynkowej w kwasie solnym. Kwas solny dodaje się stopniowo aż do całkowitego rozpuszczenia się cynku; do roztworu tego wkłada się następnie kawałek czystego cynku, by wydzielić ewentualne zanieczyszczenia (miedzi i cyny). Po kilku godzinach usuwa się cynk i zlewa roztwór znad osadu.
Chlorek sodu NaCl
Chlorek sodu — to zwyczajna sól kuchenna. Używana jest przez złotników do strącania chlorku srebra z azotanu srebra.
Chlorek srebra AgCl
Chlorek srebra jest to biały serowaty osad, otrzymywany przez działanie na rozpuszczony w wodzie azotan srebra kwasem solnym lub solą kuchenną. Jest on nierozpuszczalny w wodzie i alkoholu, a łatwo rozpuszczający się w amoniaku i cyjanku potasowym. Pod wpływem światła ciemnieje, dlatego należy przechowywać go w ciemnych naczyniach. Topi się w temperaturze 455°C. Chemicznie czysty zawiera 75,25% srebra. Używany jest do sporządzania srebrowych kąpieli galwanicznych. Stopiony chlorek srebra nosi nazwę srebra rogowego.
Chlorek rtęci HgCl2
Chlorek rtęci zwany jest również sublimatem. Jest to biały lub różowawy krystaliczny proszek, dość trudno rozpuszczalny w zimnej wodzie. Jest silną trucizną. Przez złotników stosowany bywa do czyszczenia złota przy topieniu w przypadku, gdy złoto jest kruche; w wysokiej bowiem temperaturze wydziela się chlor, który łączy się z metalami powodującymi kruchość złota w lotne chlorki tych metali. Ten sposób czyszczenia złota nie jest jednak wskazany, gdyż ze stopu wydziela się również bardzo szkodliwa dla zdrowia rtęć, a na złocie powstają dość znaczne straty.