Kwas solny HCl
Kwas solny jest również powszechnie stosowany w pracowni złotniczej. Jest to roztwór wodny gazu zwanego chlorowodorem. Zwykły, czysty, stężony kwas solny jest bezbarwny; tzw. surowy kwas jest lekko zabarwiony na żółto przez nieznaczną ilość rozpuszczonego w nim żelaza. W wielu przypadkach używać można tego znacznie tańszego kwasu, np. do przygotowania kwasu do lutowania. Stężony kwas solny ma ciężar właściwy 1,19; na powietrzu silnie dymi. Na pierwszy rzut oka kwas ten wydaje się mniej niebezpieczny od poprzednich, nie barwi bowiem skóry, jak kwas azotowy, ani nie niszczy odzieży, jak kwas siarkowy. Kwas solny działa jednak bardzo szkodliwie na drogi oddechowe i dlatego należy go przechowywać w naczyniach szczelnie zamkniętych, a wszelkie czynności (zwłaszcza z kwasem stężonym) — wykonywać pod dobrym wyciągiem. Kwas ten nie może znajdować się w pomieszczeniu, w którym przechowuje się narzędzia żelazne, gdyż ulegają one wtedy silnemu rdzewieniu. Temperatura wrzenia kwasu solnego wynosi 83,7°C. Kwas solny zmieszany z kwasem azotowym w stosunku 3 :1 daje wodę królewską, służącą do rozpuszczania złota i platyny; sam kwas solny rozpuszcza łatwo metale — cynk, glin i cynę, nie rozpuszcza zaś srebra i ołowiu. Kwas solny używany jest do strącania chlorku srebra z azotanu srebra. Używany jest również do czyszczenia metali.