Najbardziej rozdrobniony stop platyny rozpuszcza się w wodzie królewskiej. Roztwór odparowuje się kilkakrotnie z kwasem solnym, a na pozostałość działa się 20 ml wody destylowanej. Ze słabo kwaśnego roztworu strąca się platynę w postaci chloroplatynianu amonowego przez dodanie nasyconego na gorąco roztworu salmiaku. Strącony osad należy pozostawić w spokoju przez kilka godzin, a następnie odsączyć przez sączek z bibuły. Osad przemywa się dokładnie na sączku półnasyconym roztworem salmiaku z dodatkiem kilku kropli kwasu solnego. Po przemyciu sączek umieszcza się w tygielku porcelanowym wierzchołkiem do góry i nakrywa przykrywką. Następnie osad suszy się w najniższej temperaturze, a później w takiej, która umożliwi całkowite usunięcie salmiaku i rozłożenie chloroplatynianu bez wydzielania się dymów salmiaku. Gdy to nastąpi, z tygla zdejmuje się przykrywkę i osad praży przy pełnym dostępie powietrza w celu zupełnego spalenia sączka. Otrzymaną w postaci gąbki platynę waży się.
Gdyby badany stop zawierał iryd, gąbkę platynową należy rozpuścić w rozcieńczonej wodzie królewskiej; nie rozpuszczony iryd odsącza się, a z przesącza strąca platynę jak wyżej. Gdy z roztworu zawierającego platynę przed wydzieleniem platyny złoto strącane było siarczynem sodu lub też dwutlenkiem siarki, platyny nie strąca się salmiakiem. Roztwór taki trzeba naprzód uwolnić od dwutlenku siarki przez odparowanie ze stężonym kwasem azotowym, a następnie kwas azotowy usuwa się przez kilkakrotne odparowanie z kwasem solnym.