Nikiel
Symbol chemiczny Ni.
Masa atomowa 58,69.
Gęstość g/cm³ 8,91.
Temperatura topnienia 1454°C.
Temperatura wrzenia 2920°C.
Nikiel występuje w przyrodzie w minerałach takich, jak garnieryt, nikielin, milleryt i inne. Znany od bardzo dawna, już w III w. p.n.e. stosowany był w stopie z miedzią do wyrobu monet. Chińczycy znali go nawet wcześniej i stosowali w stopach z cynkiem i miedzią.
Nikiel ma barwę białą z odcieniem żółtawym. Czysty nikiel jest kowalny i ciągliwy. W kwasie azotowym rozpuszcza się łatwo, w kwasach solnym i siarkowym trudniej, przy czym wydziela się wodór. Na powietrzu nie zmienia się. Podobnie jak platyna daje się spawać w temperaturze białego żaru. Jest magnetyczny. Używa się go do pokrywania innych metali (niklowanie) oraz do sporządzania różnych stopów, jak np. „nowe srebro”. Nawet 10-procentowy dodatek niklu powoduje całkowite odbarwienie złota, służy też z tego powodu do sporządzania tańszych gatunków złota białego. Stale niklowe są odporne na korozję.
Polskie monety do 1939 r. wybijane były z czystego niklu. Monety te miały wartość 1 zł, 0,50, 0,20, i 0,10 zł.