Topników szlakujących używa się przy stapianiu odpadków metali szlachetnych, zawierających nadto w niewielkiej ilości krzemionkę, glinkę, tlenek wapnia i inne, a więc np. bogaty szlif, odpadki z młynków kulkowych itp. Topienie przeprowadza się w tyglach glinianych. Wprawdzie przy tym rodzaju topienia metale szlachetne rzadko tylko się oczyszczają, lecz można je zupełnie wydzielić i odlać w formie dającego się zbadać i spróbować zlewka.
Do szlakującego topienia najczęściej używana bywa soda kal-cynowana; szlakuje ona dobrze krzemionkę i glinkę oraz wiąże siarkę w postaci siarczanu lub siarczku. Soda rozkłada również chlorek srebra z wydzieleniem dwutlenku węgla i tlenu. Często sodę miesza się z potażem, gdyż mieszanina ta stopiona działa jeszcze energiczniej i jest łatwo topliwa.
Używany w topieniu szlakującym proszek szklany jest topnikiem kwaśnym, który rozpuszcza w sobie żelazo, wapień i glinkę. Do ze-szlakowania krzemionki używa się również często wypalonego wapienia z dodatkiem chlorku wapnia oraz mieszaniny fluorytu z sodą.
Najpopularniejszymi topnikami, rozpuszczającymi tlenki metali nieszlachetnych, są boraks i kwas borowy. W stanie stopionym łączą się one z tlenkami metali na łatwo topliwe borany, które gromadzą się na powierzchni stopionego metalu.