Bilans hydrologiczny.
Chmury zaznaczają swój udział w cyklu hydrologicznym z prostego powodu: są zbudowane z wody. Na czym polega rola chmur w cyklu hydrologicznym, wyjaśnia poniższa grafika. Widać na niej główne strumienie transportu wody oraz szacunek wielkości tych strumieni, wyrażony w tysiącach kilometrów sześciennych. Wyłączone zostały natomiast różne formy długotrwałej retencji wody: lądolody i lodowce.
Główny mechanizm dostawy wody do atmosfery to parowanie, które następuje nad oceanami. W ten sposób 469 tyś. km3 wody morskiej staje się atmosferyczną parą wodną. Około 80%-85% tej wody wraca do oceanów w postaci deszczu. Reszta kierowana jest przez globalny układ cyrkulacji powietrza nad lądy.
Woda paruje również z powierzchni zbiorników wodnych na lądzie, jak i z powierzchni roślin. W sumie, w ten sposób do atmosfery trafia 81 tyś. km3 wody. Dodając do tego 40 tyś. km3 wody, która jest transportowana znad oceanów, uzyskujemy nad lądem łącznie 121 tyś. km3 wody w postaci pary wodnej. Tyle też powraca na lądowe powierzchnie Ziemi w postaci deszczu.
Warto zwrócić uwagę na miejsce chmur w tym systemie. Są one ogniwem pośrednim między parą wodną w atmosferze a opadem deszczu (śniegu). W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że chmury są fabrykami deszczu: w nich dochodzi do łączenia się kropel chmurowych, które – jeśli osiągną odpowiedni rozmiar – opadają na powierzchnię lądów i oceanów. Wyeliminowanie chmur z cyklu hydrologicznego spowodowałoby wyeliminowanie opadów.