Złocenie przez pocieranie. Złocenie tym sposobem stosuje się najczęściej do poprawienia niezbyt udanego złocenia galwanicznego. Potrzebny do złocenia proszek złota otrzymuje się przez rozpuszczenie złota w wodzie królewskiej, zanurzenie w tym roztworze kawałków płótna, wysuszenie ich, ostrożne zwęglenie, a w końcu utarcie w moździerzu na delikatny proszek. Przeznaczone do pozłocenia miejsca przedmiotu czyści się szlamowaną kredą i spirytusem oraz naciera dokładnie przygotowanym proszkiem złota za pomocą nadwęglonego korka, zwilżonego octem. Wcieranie to wymaga pewnej wprawy, gdyż jeżeli następuje zbyt wolno i słabo, złoto nie osadza się na przedmiocie; to samo dzieje się, gdy wcieranie wykonywane jest zbyt energicznie. Ważną rolę odgrywa również właściwa wilgotność złotego proszku, gdyż ani zbyt wilgotny, ani zbyt suchy nie wpływa korzystnie na proces złocenia. Po natarciu złotem powierzchnię przedmiotu poleruje się stalą lub krwawnikiem.
Czerwoną barwę złocenia przez pocieranie można uzyskać, gdy do rozpuszczonego w wodzie królewskiej złota doda się nieco azotanu miedzi i tą mieszaniną nasyci skrawki płócienne, wysuszy i spali.